- Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna
- Korygowanie powstałych wad jest procesem długotrwałym, stąd też ten sam zestaw ćwiczeń będzie niewystarczający i szybko znudzi się dzieciom dletego co jakiś czas przyjmuję formę zabawy i nie wiąże się z dużym wysiłkiem fizycznym, lecz z umiarkowaną aktywnością fizyczną, która poprzez zabawę ma za zadanie kształtować prawidłową postawę ciała. W tym celu bardzo często wykorzystywany jest sprzęt do zajęć wychowania fizycznego, a także przedmioty codziennego użytku. Ten rodzaj aktywności opiera się głównie na prostych ćwiczeniach, które mają poprawić motorykę. Odpowiednio przygotowane zadania nie tylko dostarczą systematycznej aktywności, ale także dbają o prawidłową masę ciała. Ważne jest aby ćwiczenia były kontynuowane w domu bo tylko systematyczność w ich wykonywaniu przyniesie pożądany efekt. Gimnastyka korekcyjna to zajęcia prowadzone w formie ćwiczeń. Zajęcia mogą być prowadzone profilaktycznie w celu wyrobienia prawidłowej postawy ciała lub mają za zadanie korygować powstałe wady, dotyczące najczęściej kręgosłupa (np. skolioza, kifoza czy lordoza), stóp (np. płaskostopie) czy kolan (np. kolana koślawe czy szpotawe). Zakres zajęć z gimnastyki jest dostosowany do wieku i możliwości dzieci. Na jakich problemach skupia się gimnastyka korekcyjna? Gimnastyka korekcyjna skupia się na profilaktyce oraz korygowaniu wad postawy ciała u młodych osób, kształtując zdolności motoryczne i umiejętności ruchowe. Wykorzystywane ćwiczenia kładą duży nacisk na korektę nieprawidłowej statyki ciała oraz schorzeń kostno-stawowych. Dodatkowo zwiększają siłę mięśni i wytrzymałość organizmu, a także kształtują i utrwalają nawyk prostej postawy ciała. Ważnym elementem zajęć korekcyjnych są również ćwiczenia oddechowe. Ich zadaniem jest poprawa krążenia, lepsza praca płuc i klatki piersiowej oraz dotlenienie organizmu. Ten rodzaj aktywności pozwala wyeliminować wady postawy już na wczesnym etapie. Dodatkowo zajęcia gimnastyczne dają mnóstwo radości oraz świetnej zabawy.
- W dniu 20 kwietnia 2023 r. odbyły się zajęcia ruchowe oparte na metodzie ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne. Jest to metoda terapeutyczna opracowana przez brytyjską nauczycielkę wychowania fizycznego i fizjoterapeutkę Weronikę Sherborne, opierająca się na założeniu, iż ruch jest idealnym narzędziem do oddziaływania na rozwój psychoruchowy dziecka oraz pozwala na korekcję istniejących zaburzeń rozwoju. Metoda Ruchu Rozwijającego to system ćwiczeń ruchowych prowadzący do poznania własnego ciała, kształtujący związek jednostki ćwiczącej z otoczeniem fizycznym, prowadzący do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem i do współdziałania w grupie oraz dzięki spontanicznemu kreatywnemu ruchowi dający możliwość swobodnej ekspresji osobowości. Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne jest wszechstronna w swoim oddziaływaniu. Za pomocą ruchu oddziałuje na sferę motoryczną, poznawczą, emocjonalną i społeczną, przez co harmonizuje rozwój psychoruchowy i niweluje istniejące deficyty rozwojowe. Metoda Sherborne może być dowolnie modyfikowana w zależności od występujących deficytów rozwojowych i wieku. W spotkaniu wzięli udział Rodzice i dzieci klas młodszych uczęszczające na zajęcia gimnastyki korekcyjno-kompensacyjnej. Wykonywane wspólnie ćwiczenia sprawiły Rodzicom i Dzieciom wiele radości. Dziękuję za wspólnie spędzony czas.
- Skolioza - Według Scoliosis Research Society o skoliozie mówimy wówczas, kiedy występuje boczne skrzywienie kręgosłupa wraz z rotacją kręgów, a kąt wygięcia na zdjęciu RTG oceniony metodą Cobba wynosi co najmniej 100.Gdy wygięcie kręgosłupa wynosi mniej niż 100 mówimy wówczas o wadzie postawy, określając ją jako postawę skoliotyczną. Skoliozie towarzyszą następujące nieprawidłowości i dysfunkcje: brak świadomości własnej postawy, co powoduje, że dziecko mało aktywnie włącza się w proces korekcji i stabilizacji; niewłaściwe wzorce postawy spowodowane długotrwałą proprioceptywną stymulacją w pozycji ciała skoliotycznej zmniejszenie elastyczności mięśni, więzadeł oraz powięzi, co utrudnia trójpłaszczyznową korekcję; spłycenie kifozy kręgosłupa w odcinku piersiowym (Th); nieprawidłowe, niesymetryczne obciążanie kończyn dolnych (stóp); nieprawidłowe obciążanie pośladków podczas przyjmowania pozycji siedzącej nieprawidłowy mechanizm chodu nieprawidłowe wykonywane zwykłych czynności codziennych( z powodu długo trwającego skoliotycznego wzorca ruchowego) niewłaściwa stabilizacja dolnej części tułowia; podwyższone napięcie mięśni oraz powięzi; zmniejszona ruchomość żeber po stronie wklęsłości skrzywienia kręgosłupa; nieprawidłowy mechanizm ruchów klatki piersiowej podczas oddychania (wystepuje tzw. oddychanie wypukłościami); zaburzenie równowagi napięcia mięśniowego po stronach ciała ( tzw. dysbalans nerwowo-mięśniowy); Objawy ze strony sylwetki ciała, które powinny skłonić rodzica do udania się do specjalisty fizjoterapii celem diagnostyki skoliozy: łopatki odstające od płaszczyzny pleców garb z jednej strony pleców (tzw. garb żebrowy) ramiona i biodra na nierównej wysokości; nierówność trójkątów talii- wcięcie w talii z jednej strony jest o wiele wyraźniejsze niż z drugiej różnica w długości kończyn dolnych- jedna kończyna jest krótsza, a druga dłuższa (przy zaawansowanej skoliozie) różnica w objętości pośladków- jeden jest bardziej płaski/wypukły Czynności dnia codziennego predysponujące do powstania sylwetki niesymetrycznej: w okresie niemowlęcym: układanie dziecka przodem z oparciem głowy zawsze na tym samym policzku, zbyt wczesna pionizacja- kiedy układ ruchu jest jeszcze na to nie gotowy i brak stabilizacji czynnej kręgosłupa (nosidełka do noszenia w pozycji pionowej, chodziki, krzesełka do karmienia), w okresie poniemowlęcym: nauka chodu z trzymaniem za jedną rękę, noszenie dziecka zawsze na jednym biodrze w okresie przedszkolnym: siad z jedną pietą pod pośladkiem w okresie szkolnym: oglądanie telewizji w leżeniu na boku z głową podpartą na łokciu, siad w pozycji asymetrycznej podczas czytania, oglądania TV lub przy komputerze, spędzanie długiego czasu przy komputerze z monitorem ustawionym pod skosem, brak aktywności fizycznej (zwolnienie z zajęć w-f) Każda metoda fizjoterapii skolioz powinna zawierać pewne składowe: indywidualny dobór metod i środków, uwzględniając potrzeby pacjenta, wzorzec skoliozy, fazy leczenia. trójpłaszczyznowa korekcja deformacji ze szczególnym uwzględnieniem odzyskiwania właściwych krzywizn kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej. trening w czynnościach dnia codziennego (ang.activities of daily living, adl). skorygowanie postawy ciała i ustabilizowanie jej. edukacja dziecka ze skoliozą oraz jego rodziców modyfikowanie celów i stosowanych metod w zależności od współpracy z chorym i jego opiekunami, a także od osiągniętych celów terapii
Nagłówek
Skolioza
- Według Scoliosis Research Society o skoliozie mówimy wówczas, kiedy występuje boczne skrzywienie kręgosłupa wraz z rotacją kręgów, a kąt wygięcia na zdjęciu RTG oceniony metodą Cobba wynosi co najmniej 100.Gdy wygięcie kręgosłupa wynosi mniej niż 100 mówimy wówczas o wadzie postawy, określając ją jako postawę skoliotyczną.
Skoliozie towarzyszą następujące nieprawidłowości i dysfunkcje:
-
brak świadomości własnej postawy, co powoduje, że dziecko mało aktywnie włącza się w proces korekcji i stabilizacji;
-
niewłaściwe wzorce postawy spowodowane długotrwałą proprioceptywną stymulacją w pozycji ciała skoliotycznej
-
zmniejszenie elastyczności mięśni, więzadeł oraz powięzi, co utrudnia trójpłaszczyznową korekcję;
-
spłycenie kifozy kręgosłupa w odcinku piersiowym (Th);
-
nieprawidłowe, niesymetryczne obciążanie kończyn dolnych (stóp);
-
nieprawidłowe obciążanie pośladków podczas przyjmowania pozycji siedzącej
-
nieprawidłowy mechanizm chodu
-
nieprawidłowe wykonywane zwykłych czynności codziennych( z powodu długo trwającego skoliotycznego wzorca ruchowego)
-
niewłaściwa stabilizacja dolnej części tułowia;
-
podwyższone napięcie mięśni oraz powięzi;
-
zmniejszona ruchomość żeber po stronie wklęsłości skrzywienia kręgosłupa;
-
nieprawidłowy mechanizm ruchów klatki piersiowej podczas oddychania (wystepuje tzw. oddychanie wypukłościami);
-
zaburzenie równowagi napięcia mięśniowego po stronach ciała ( tzw. dysbalans nerwowo-mięśniowy);
Objawy ze strony sylwetki ciała, które powinny skłonić rodzica do udania się do specjalisty fizjoterapii celem diagnostyki skoliozy:
-
łopatki odstające od płaszczyzny pleców garb z jednej strony pleców (tzw. garb żebrowy)
-
ramiona i biodra na nierównej wysokości;
-
nierówność trójkątów talii- wcięcie w talii z jednej strony jest o wiele wyraźniejsze niż z drugiej
-
różnica w długości kończyn dolnych- jedna kończyna jest krótsza, a druga dłuższa (przy zaawansowanej skoliozie)
-
różnica w objętości pośladków- jeden jest bardziej płaski/wypukły
Czynności dnia codziennego predysponujące do powstania sylwetki niesymetrycznej:
-
w okresie niemowlęcym: układanie dziecka przodem z oparciem głowy zawsze na tym samym policzku, zbyt wczesna pionizacja- kiedy układ ruchu jest jeszcze na to nie gotowy i brak stabilizacji czynnej kręgosłupa (nosidełka do noszenia w pozycji pionowej, chodziki, krzesełka do karmienia),
-
w okresie poniemowlęcym: nauka chodu z trzymaniem za jedną rękę, noszenie dziecka zawsze na jednym biodrze
-
w okresie przedszkolnym: siad z jedną pietą pod pośladkiem
-
w okresie szkolnym: oglądanie telewizji w leżeniu na boku z głową podpartą na łokciu, siad w pozycji asymetrycznej podczas czytania, oglądania TV lub przy komputerze, spędzanie długiego czasu przy komputerze z monitorem ustawionym pod skosem, brak aktywności fizycznej (zwolnienie z zajęć w-f)
Każda metoda fizjoterapii skolioz powinna zawierać pewne składowe:
-
indywidualny dobór metod i środków, uwzględniając potrzeby pacjenta, wzorzec skoliozy, fazy leczenia.
-
trójpłaszczyznowa korekcja deformacji ze szczególnym uwzględnieniem odzyskiwania właściwych krzywizn kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej.
-
trening w czynnościach dnia codziennego (ang.activities of daily living, adl).
-
skorygowanie postawy ciała i ustabilizowanie jej.
-
edukacja dziecka ze skoliozą oraz jego rodziców
-
modyfikowanie celów i stosowanych metod w zależności od współpracy z chorym i jego opiekunami, a także od osiągniętych celów terapii
-
Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna
Jesteśmy szkołą promującą zdrowie, więc nie mogło w niej zabraknąć gimnastyki korekcyjne. Nasza szkoła posiada salę przystosowaną do prowadzenia takich zajęć. Dzieci uczęszczają na zajęcia w małych grupach.
W dzisiejszych czasach zdominowanych przez komputery, laptopy a przede wszystkim telefony komórkowe, coraz więcej dzieci potrzebuje nauczyć się jak przyjąć i utrzymać prawidłową postawę ciała. Badania dzieci wykazały, że co 3-4 dziecko wymaga pod względem prawidłowości statyki ciała zwiększonej opieki i działalności profilaktyczno-leczniczej, z której podstawową jest gimnastyka korekcyjna. Jej głównym celem jest:
-
Korekcja istniejących wad.
-
Kształtowanie odruchu prawidłowej postawy ciała.
-
Uświadomienie dziecku i rodzicom istnienia wady i wynikających stąd zagrożeń.
-
Wygaszanie istniejącego nawyku i wytworzenie nawyku prawidłowego.
-
Unikanie nakazowych ćwiczeń na rzecz świadomego działania i samodyscypliny w ich wykonaniu.
-
Pozytywne oddziaływanie na własne słabości pod hasłem „ćwiczę, więc wygram”, „nie potrafię, ale się nauczę”, „nie znam, ale poznam”.
-
Poprawienie zaburzeń w rozwoju motoryczności, podniesienie ogólnej sprawności i wydolności organizmu dziecka
-
Uaktywnienie układów: narządów ruchu, krążeniowego i oddechowego oraz zainteresowanie środowiska rodzinnego trójtorowym działaniem korekcyjno-kompensacyjnym w dążeniu do założonego celu.
-